Bilirsiniz, her gun bir kac haber karalarim bloga ancak bu yaz sessiz geciyor biraz. Ailemin dag koyundeki sessiz, sakin, ufak evinde, her sabah horoz sesiyle uyanip, bahcemizden topladigimiz domates, biberle kahvalti etmenin keyfine gomuldum bu ara. Istanbul'daki kesmekes o kadar uzak, o kadar bos geliyor ki! Geceleri yildizlari seyrederken, salincakta sallanirken ya da cimleri ezerken tek derdim birayi kopurtmeden doldurmak oluyor ya, degmeyin bana... Oyle keyifli ki boyle hayat! ^^ Sehre dondugumde "Ben buraya ait degilim!" kabusunu korukleyen sicak iyice cekilmez geliyor inanin. Orada efil efil esen verandaya siginmak icin, geldigim gibi o kucucuk koye donesim geliyor...
Aslinda keyif de bir yere kadar. Malum, dagda internet yok. Dolayisi ile iletisimsizlik ve her seyden uzak kalmanin getirdigi bir habersizlik sariyor insani. Alismamisim yahu! Sanki dogdugumdan beri sosyal medya diye cildiriyordum! Yuh! Ama simdi bakinca, neler olmus, neler bitmis, sasiriyorum. Bayaa bi merakliymisim haberim yok :)
Gectigimiz aylarda zorlandim biraz. Ustume gelen, kafami karistiran seyler oldu hayatimda. Alamadigim kararlar, gidemedigim yollar, yapip da kendime yakistiramadigim seyler uzdu beni. Icim karardi, bunaldim falan filan ama anlatip da kimseyi bogmanin bir faydasi yok... Sakinlikten cok ihtiyacim olan bir sey yoktu sanirim ve bu zamansiz, mekansiz kendini hissettiren huzur bana cok iyi geldi...
Simdi, tatilimin kalan kismini eglenerek gecirmeye daha bir hazirim. Tatil planlari yapildi, islemler tamamlandi... Artik geriye sadece yollara dusmek, sevdigim insanlarla yepyeni anilara imza atmak, bol bol gezmek, alisveris yapmak, kesfetmek, eglenmek kaliyor! ^^
Umarim benimkinden daha guzel geciyordur yaziniz. Serefe ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder